czwartek, 20 listopada 2014

A perfect birthday party?

Recently I've noticed the condition of my body is getting worse. So I decided to start doing yoga. I think it's a great idea for those who are constantly nervous/anxious. It's hard time for me these days, the school's pressure is making me stressed out almost every day and I haven't been able to find a good way to reduce it somehow. In my point of view yoga could help. So keep you fingers crossed and wish me luck!
Anyway, that's not the topic I wanted to write about. If you could choose...what kind of place would you pick for your birthday party? I'm curious because today I had to give a few adventages and disadventages of throwig the birthday party on the beach, bowling center or cosy private place like a family house. The first one was connected with a barbeque, the second with bowling (yeah, what a surprise) and the third one with a bunch of friends with a sweeeeeeet birthday cake. I wasn't able to come up with something about those and... thinking about it now, I must admit I didn't know what to say because for me, the place where I celebrate my birthday doesn't matter. The most important thing is to spend this special day with special guys. ^^ I don't have any preferences when it comes to that case, so.. But I wonder... Some people have. What about you? Where would you like to celebrate your birthday? What would be the perfect birthday party like? Would you like to share?
Let's exchange our birthdays's ideas!

sobota, 13 września 2014

A special note ^^

I used to complain a lot when I was younger. I still don't know how I was able to enjoy my life while remaining in the state ME vs THE WORLD. But getting older and older I figured out the foundation of my pessimism and grumpiness. That was simple. My negative attitude made me like that. 'So then, I thought, 'what's next? Now I know  what's wrong with me, but still then, what's next?' I had to change my whole view of the world. And that's not so easy indeed. Who has also had to do that, knows it very well. The worst part of it is when you're doing your best, but there are no effects and then you think: 'So I must do something in the wrong way. Ah, then I guess this all plan sucks- I'm giving up. There's no sense to do it any longer'. These thoughts are the most dangerous. Why? Because we're convinced this is truth, even if it isn't. How sad.. Our brains possess our body and can take us in as well. What should be done in this kind of trying-letting-go moments? I do don't know. Each person is different. And in this situation I don't want to generalize all of us, because I truly know it wouldn't be fair. The only thing which appeared in my mind and can be useful for all of you is that don't quit and try to mofidy your strategy of fighting against what you call 'bad habits' or 'bad attitude' or 'thigs I want to change in my life at all'.
But aside from 'what to do?', there still remains very important point of this note. The motivation. It is needed all the time, every day, every night, thoughtout life. But where can you get if from? Frankly speaking, it's everywhere, all around you. It's surrounding you even if you are not aware of it. But it still is. Just think in this way: 'I'm a newborn and everything is new for me.' Try to look at the things around you through 'baby's glasses'. It will help, believe me. You'll become more curious about the world and feel the happiness resoning from things you would never suspect of being so interesting and causing so strong feeling. Just give it a try, let the things become reborn and affect you. I'm sure it will pay off. The world is so beautiful that there is no way it won't have a positive impact on you. :)


piątek, 29 sierpnia 2014

Something interesting

Holidays are coming to the end, but I decided to share with you some link to pretty interesting website I've found recently. So enjoy it as well as me ;D

Thanks a lot to this awesome guy! You do a great job!

wtorek, 12 sierpnia 2014

Czasem...

...zastanawiam się, co siedzi w głowach tak wielu ludzi.
...mam ochotę rzucić wszystko i po prostu iść przed siebie.
...nie widzę sensu w tym, co robię.
...brak mi motywacji, której nie potrafię w sobie rozbudzić żadnymi sposobami.
...chciałabym zmienić swoje życie o 180 stopni.
...myślę, co by było, gdybym miała inny charakter.
...rozmyślam na tym, co się wydarzy w przyszłości.
...martwi mnie zbyt wiele rzeczy.
...zastanawiam się, co tutaj robię.
...wszystko wydaje się trudne, ale to, co wciąż mnie trzyma przy nadziei na lepsze jutro, to....

...nie ma czegoś takiego.


wtorek, 22 lipca 2014

Something in English would be nice :3

Fear. Whenever we are afraid of something, we called it anxiety, phobia, defective infirmity, which all of us have. The fear of height, spiders or even another human. We are slaves of this fear which keeps us in cramped hutches covered with cloth to make us to not know how it works and what in fact it is.
There are people who think that they are not scared of anything. In fact they are not aware of it. If we looked at them at close quarters, we would see there is always something. It can be fear of losing relatives, illness or even something trivial like falling in love. 
Watering the flowers, I came up with some reflection. Through gravitation water which is puoring into a flowerpot is being pulled at the very bottom up till it will not come across some obstacle like some waterproof thing. It could be compared with any kind of anxiety. The liquid feeds whereas it makes a plant feel compelled to developing its roots in order to not lose a nutritional part of life. Fear forces us to appreciate the most valuable things for us. The water, flowing down the flowerpot, gives a foretaste of real happiness, but a big part of is beyond our reach. Therefore, getting deeper and deeper, we are grabbing life-giving water greedily. But also meanwhile we think that this bliss is too much and reject consciously a lot of drops. The holded drops we find as happiness, the rest as fear. What should we be afraid of, after all? The water which we take from? Or rather our infinite psyche which unconsciously calls things not by names? 
Let's try to think about it for a while- what does really give a meaning to life? If there was no fear, we would not know what we lose. Then fear is valuable. According what we said, it does not make fear bad. And when something is not bad, it should not make us scared. 
The fear we also can compared with solar energy, influences on plant's growth widely. In this case the water is satisfaction and sunlight- the fear. The sun dries the water, so the plant has got strong reason to be anxious. It does not want to lose happiness, that is obvious. But the water does not give it the real happiness, it destroys it, making it rots. Despite fear, the sun is its need to make it produce an oxygen, its life's happiness, the thing which makes it able to breath and feed it. So the plant takes advantages of the fear. And when we take advantage of something, we claim it worthwhile. When something is worthwhile, it turns out be good, according name, it cannot be a bad thing. And something which cannot be bad, should not make us scared. 
The fear is only an imagination. We see it through the eyes of out mind, we feel by eyes of imagination, we hear through imagination while somebody else knows it very well. Why is it all like that? Why everybody is not afraid of the same things? The answer is simple: there does not exist something like fear. In the whole world- there exists only wrong usage of positive aspects of life.
So what can we do in order to use them in right way?
Just stand face to face with the fear and understand that there is no fear, because it has got something valuable which makes sense of our existence. There would be no good things if there were no bad things. That is the holy truth. 
To be honest- I'm still struggling with my anxiety. It is a difficult fight (and sometimes even painful) which takes place inside of every person. I'm trying to turn moments of fear into moments of strength and
decisiveness. I'm taking new energy of it and then something like fear just disappears irrevocably. 



_______

Yo, people! I've found this feuilleton (or essay?) in my school briefcase. It's from my past middle school's polish classes (probably 3rd year, I guess)and I thought it would be awesome to translate it and show you, guys. It took me about 3 hours to do that so please, be forgiving. I hope you enjoyed it. ^^





   

poniedziałek, 7 lipca 2014

d(^.^)b

Nie wiem, czy już widzieliście- dołączyła do mnie nowa współautorka bloga. Mam nadzieję, że pomoże mi podtrzymać go przy życiu. 

Patrząc na datę mojego ostatniego posta, stwierdziłam, że dawno nic nie napisałam. Nie wiecie, co tam ciekawego u mnie słychać, czy coś się poprawiło, czy coś wzięło cholerę i poszło kąpać psy. To trochę smutne, ale zaniedbałam moich czytelników i czuję się z tym okropnie. Tym bardziej, że postanowiłam się zmienić i (między innymi) nie zaniedbywać kolejnych blogów (Puszokowa coś o tym wie ;)). 
Więc może na początek taki mały bilansik: co zmieniło się od czasu ostatniego wpisu? 
* Biegam regularnie. Wprawdzie moje ramiona nadal pozostawiają wiele do życzenia i za nic nie chcą się uformować w "normalne ręce". Wczoraj, kiedy spojrzałam w lustro i zobaczyłam, że nic a nic nie zmieniły swojego wyglądu, wpadłam w maleńką depresję. Ale dzisiaj rano powiedziałam sobie: "A w dupie to mam- i tak nie znajdę męża." i jakoś żyję z tym dalej. 
* Zaczęłam moją wakacyjną przygodę z filozofią, polskim i angolem. Szału nie ma, ale grunt, że w ogóle dotknęłam książki. W ogóle nie widzę postępu w mojej nauce, wręcz czasem mam wrażenie, że się cofam. Ale to nie czas na dołu, szczególnie, że mamy lato, a  latem nie powinno się wpadać w deprechę. 
* Zdrowe odżywianie...hm....trudna sprawa. Czasem mam pewne przebłyski i zbieram się w sobie, żeby zrobić przyzwoite śniadanie i nie jeść śmieciowego jedzenia, ale te lody...Wczoraj zjadłam tak dużo czekoladowych, że idąc biegać, myślałam, że zwymiotuję. T^T Ale przynajmniej jem owoce. To już coś. 

Bilans nie przedstawia się zachwycająco. Tu i ówdzie brakuje mi motywacji. Ale myślę, że z pomocą Puszokowej i jej jakże krzepiących przemówień, dam radę. Także trzymajcie kciuki. ^^

PS. Przed chwilą znalazłam bardzo interesujący cytat. Zobaczcie sami. 
To naprawdę mnie poruszyło. Chcę się stać takim człowiekiem.
Do zobaczonka za niedługo.

wtorek, 24 czerwca 2014

Zmiany, zmiany

Ostatnio dostałam jakże kuszącą propozycję, aby stać się współautorką tego bloga :)
Nie musiałam się długo zastanawiać i teraz musicie się męczyć także ze mną hihi.
Mam nadzieję, że nie zanudzę nikogo na śmierć, ale za to wniosę mały (albo duży!) powiew świeżości. Szykują się więc zmiany :) Będzie trochę więcej o modzie, o książkach i w ogóle będzie więcej, bo jak widać moja szanowna koleżanka nie grzeszy regularnością postów :) Może i idzie lato i motywacja nie jest aż tak bardzo potrzebna, kiedy słońce tak pięknie świeci, ale mniejsza o to.

Ale żeby nie było, że pojawiłam się znikąd i nic o mnie nie wiadomo to może troszkę o sobie opowiem :)
Jestem dziewczyną rocznik '96, która jest... pełna sprzeczności? Czasem potrzebuję ludzi i ich towarzystwa, czasem muszę pobyć sama. Kocham słońce i kocham kiedy pada deszcz. Zdecydowanie jestem uzależniona od słodyczy! A o tym jaka czasem jest impulsywna, niezdecydowana, porywcza, żywiołowa i chyba odrobinę szalona na pewno dowiecie się wkrótce.
Szykujcie się!

~Puszokowa

niedziela, 18 maja 2014

...

No dobra, zjadłam..Ale to był już ostatni raz!

Jaki by tu tytuł...?

Odkryłam moją nową ulubioną piosenkę <3

Co nowego? Filozofia idzie jakoś do przodu, angielski też, gorzej z polskim. Nie mam na to wszystko po prostu czasu.  Pociesza mnie jedynie to, że pomimo tego, iż w przyszłym tygodniu czeka mnie 5 sprawdzianów, jestem w stanie dalej jakoś normalnie egzystować. Czuję się zmęczona, ale wiem, że mam tam coś jeszcze w zanadrzu. Cudowne uczucie.
Po trzech dniach przerwy spowodowanej ciągłymi ulewami i pluchą w lesie, powróciłam do regularnego biegania. To już drugi dzień, jestem z siebie dumna, chociaż po przebiegnięciu mam wrażenie, że wypluję płuca.
W przyszłym tygodniu mam pierwsze jazdy, więc do mojej listy na rok 2014 trzeba dodać jeszcze jeden punkt:
5. Zdać prawa jazdy za pierwszym razem.
Być może mało realny plan (trzymajcie kciuki), ale jak to mówią, warto żyć marzeniami.
I chociaż cholernie chce mi się teraz jeść i najchętniej poszłabym do kuchni po szarlotkę, nie zrobię tego, bo mam zamiar

środa, 7 maja 2014

Mini filozofia- Bóg

Człowiek wierzy. W Boga, oczywiście. A teraz spróbujmy udowodnić Jego istnienie, poprzez udowodnienie Jego nieistnienia. Jeśli ta metoda zawiedzie, oznacza to, że Bóg istnieje i ma się dobrze.

"Byt jest, a niebytu nie ma"
                                          Parmenides

Wszystko, co może być pomyślane, istnieje. Jednorożce, wróżki, skrzydlate świnie. Bo przecież niebytu nie możemy pomyśleć. Czy ktoś z Was potrafi sobie wyobrazić nic?

Bóg jest niezmierzony, zatem można rzec, że i nieskończony. Gdyby był skończony, nie byłby Bogiem, racja?
A teraz punkt kulminacyjny- czy możemy pomyśleć nieskończoność? Nie.
Więc czy Bóg istnieje?
Absolutnie.

sobota, 3 maja 2014

Ach...

Dziwnie się dzisiaj czuję. Niby zaczęłam naukę z kursem języka japońskiego, niby skrobnęłam tam jakieś notatki z filozofii, ale czegoś mi brakuje. Nie potrafię się skupić dostatecznie na tym, co robię, jestem jak transie i nie potrafię się przebudzić- wkurza mnie to. Wkurza mnie też to, że biorę antybiotyk i nie mogę się porządnie wyspać. Mam w sobie pewną blokadę, którą muszę przełamać, jeśli chcę ruszyć do przodu. Może brakuje mi pozytywnych emocji? Denerwuje mnie to, że przywiązuję do wszystkiego zbyt dużą uwagę, przez to poważnieję i nie mogę wyzwolić prawdziwej siebie. Co powinnam z tym zrobić? Po prostu się nie przejmować? Nie potrafię. Eh...Potrzebuję porządnego kopa motywacji.

czwartek, 1 maja 2014

Cele

Dobra...Czas wszystko uporządkować i sporządzić listę moich celów na bieżący rok. Może nie jest to styczeń ani luty, ale za to kwiecień... Lepsze to niż nic.
Więc tak, w tym roku chciałabym zrealizować następujące rzeczy:
1. Przerobić cały materiał na Olimpiadę Filozoficzną.
2. Rozpocząć intensywną naukę j. angielskiego oraz japońskiego.
3. Rozpocząć powtórki do matury z j. polskiego.
4. Zacząć zdrowo się odżywiać oraz regularnie biegać.

Nie jest to długa lista, ale za to wymagająca wiele czasu do spełnienia przedstawionych w niej punktów. Niech siły czyste i nieczyste pomogą mi zachować motywację do działania...
Mata ne!

Powitanko!

Dzień dobry wszystkim! Stworzyłam bloga i...
...walnę prosto z grubej rury: jestem człowiekiem z natury leniwym, wiele rzeczy umyka mojej uwadze, a  ambicja i wyrzuty sumienia nie dają mi spokoju, kiedy widzę, że nie robię nic wartościowego. Więc kiedy zobaczyłam coś takiego: Undi ^^ i coś takiego: BGS, pomyślałam: Kurka, taki blog to może być dobry pomysł!
W mojej obecnej sytuacji, gdy wiele moich motywacyjnych metod zawodzi lub nie ma ich prawie wcale, trzeba wziąć się ostro w garść i coś w końcu ze sobą zrobić. Dlatego mam zamiar powiadamiać was tutaj o moich najnowszych postępach, czasem się wyżalić, czasem  rzucić wszystko w cholerę. Ale najważniejsze będzie oczywiście to, by się nigdy nie poddawać. Więc mam nadzieję na wyrozumiałość. Jeśli napisałabym kiedykolwiek coś dziwnego, kontrowersyjnego albo po prostu głupiego, nie zwracajcie na to uwagi. ^^
To tyle na wstępie.
Sayounara!